Bij Klooster Nieuw Sion krijg je een gastvrij onthaal

Vierstemmig galmt het Ave Maria door de kloosterkerk. Het klinkt prachtig. Een betoverend moment. Eigenlijk is het koor aan het oefenen voor het middaggebed, waar elke dag om 12 uur zelfs ‘toevallig aangespoelde fietsers’ kunnen aanschuiven. Maar je mag buiten de vieringen om eveneens binnenwippen om de gebrandschilderde ramen en de gebeeldhouwde koorbank in de verstilde, kapelachtige kerk te bewonderen.

“Gastvrijheid staat bij ons bovenaan het lijstje. Dat past namelijk helemaal bij de trappisten die leven volgens de regels van Benedictus. Zij stichtten in 1883 een paar kilometer verderop op landgoed Friesland een kloostergemeenschap, maar dat lag nog iets te dicht bij de bewoonde wereld. Daarom kwamen ze op deze Sallandse plek uit en bouwden ze vanaf 1890 aan Abdij Sion”, vertelt Laetitia van der Lans.

Wel 55 monniken

"In de hoogtijdagen woonden hier wel 55 monniken. Maar een aantal jaren geleden waren er nog maar acht over. Vier van hen vertrokken naar de moederabdij Westmalle in België en vier verhuisden naar Schiermonnikoog. Gelukkig startte Peter Dullaert met een groep enthousiaste mensen Klooster Nieuw Sion in december 2015. Zo werd het klooster weer leven in geblazen.”

Laetitia woont in Deventer en is theoloog en uitgever van kerkbladen. In haar vrije tijd leidt ze met heel veel plezier mensen rond in het klooster. “Het leuke aan Nieuw Sion is het enthousiasme van iedereen. Dat inspireert me ontzettend. Heb je een goed idee en vinden meer mensen dat, dan mag je het uitvoeren. Daardoor gebeurt er van alles. Het blijkt wel dat die positieve sfeer aanslaat, want er zijn inmiddels al zo’n 120 vrijwilligers, de zogenaamde werkgemeenschap.”

Zij verzorgen behalve de rondleidingen ook bijvoorbeeld, de koffieschenkerij, de moestuin, het onderhoud van de gebouwen, het opvangen van gasten in het gastenverblijf, de kloosterfestivals, enzovoorts. Ook is er een getijdengemeenschap. Dat zijn degenen die met elkaar vier maal per dag de getijden bidden in de kerk. Oprichter Peter Dullaert en Martin IJmker zijn elk twee dagen in vaste dienst als directeur. Daarnaast wonen er vier gezinnen en een paar stellen in het klooster, de zogenaamde woongemeenschap. “De bewoners zijn natuurlijk ook betrokken bij getijden en de activiteiten in het klooster. En soms fietst er dus gewoon eventjes een peuter op zijn driewieler over het terrein. Of iemand loopt met de armen vol rabarber rond, terwijl je om je heen een paar vogels hoort zingen. Dat vind ik zo mooi om te zien! Mensen, natuur, geloof: het komt hier allemaal samen.”

Stilte als beste vriend

Binnen in het klooster hangt er nog steeds een gewijde sfeer en je wordt als bezoeker geacht die te respecteren. Zo mag je in de kloostergang niet praten. Daar word je onder andere subtiel op gewezen met teksten als ‘De stilte is een vriend die je nooit verraadt’. Trouwens, de donkere gangen van schoon metselwerk imponeren als vanzelf. Je kunt je zo voorstellen hoe de monniken hier meer dan een eeuw lang brevierend rondschuifelden.

Het is sowieso alsof de monniken nog een beetje rondwaren in het klooster. Hun klompen staan nog in het rek, toont Laetitia bij elke rondleiding. De beschadigde klompen van nummer twee zijn duidelijk veel gebruikt bij het dagelijkse werk, terwijl het schoeisel ernaast nog pronkt met een blinkende gele laklaag.

Boven in de kledingmakerij liggen de witte en zwarte stoffen op de tafels. De Pfaffnaaimachines staan klaar voor gebruik. Er hangt een pij met een koord met drie knopen. “Die herinnerden elke monnik aan de drie geloften: kuisheid, gehoorzaamheid en armoede.”

Dineren onder de druiven

Een van de meest bijzondere plekjes is de druivengang, een soort smalle binnentuin met een glazen overkapping en een lange eettafel. In de oorlog serveerden de monniken hier eenvoudige maaltijden voor hongerige mensen en nu schuiven de gasten die in het gastenverblijf logeren er soms aan. De knoestige duivenranken tegen de muren zijn lang geleden geplant. “Helaas is er nooit wijn van de druiven gemaakt. Maar in een van de werkhuisjes naast het klooster zit nu wel een cidermakerij. vertelt Laetitia.

“Dus op de kloostercamping kun je deze zomer voortaan weer genieten van een glaasje appel- of perencider in het avondzonnetje”, glundert ze. Camping? “Ja, om in coronatijd mensen toch een vakantie op een mooi plekje te gunnen zijn we in de zomer van 2020 een mini-camping begonnen. Een enorm succes, dus waarschijnlijk krijgt dat wel weer een vervolg. Ik zei het al: goede ideeën worden hier volop beloond, zeker als we daarmee nog gastvrijer kunnen zijn.”

Route

Wil je Klooster Nieuw Sion bezoeken? Fiets vanaf fietsknooppunt 81 richting 67. Bij de doorgaande weg RA en na een paar honderd meter LA de oprijlaan bij de stenen met ‘Abdij Sion’ in. Op de terugweg kun je bij de doorgaande weg oversteken en de Wijnbergerweg uitrijden tot 81.

Praktisch

Het poortgebouw is van buiten sowieso te bewonderen en de Mariakapel is ook bijna altijd te bezoeken. De kloostertuin, de kloosterkerk en de koffieschenkerij hebben gereguleerde openingstijden. Elke dag is er om 12 uur een openbaar middaggebed. De rondleidingen zijn in principe elke laatste zondagmiddag van de maand (wel graag even opgeven via de site). Logeren kan in het gastenverblijf of op de kloostercamping. Verder worden er nog veel meer activiteiten georganiseerd.

Meer informatie