Openingstentoonstelling EICAS | Takanori Suzuki

Takanori Suzuki

Het ‘nog-niet-affe’ EICAS geeft aan Suzuki de artistieke energie en vrijheid om met beperkte middelen van de zaal een dynamische geheel te maken. Suzuki, die het liefst vrij van bestaande technieken, concepten en materialen werkt, verkent de nog onafgewerkte ruimte door tijd, materialen, museale kaders en de stad Deventer met elkaar te verbinden. Een installatie die - naar verwachting - radicaal en speels tegelijk is.

Takanori Suzuki werd tijdens zijn studie vormgeving ondergedompeld in kalligrafie, graffiti en andere vormen van expressie. Pas later, in dienst van een videoproductiebedrijf, komt hij in aanraking met de hedendaagse kunst. Zijn werk bestaat eerst nog uit video- en fotowerken maar al snel volgen mengvormen van kalligrafie en graffiti. Met vrienden richt hij kunstenaarsgroep ‘Genjitsu’ op en exposeert hij regelmatig. In 2020 wordt hij door de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam aangenomen voor een residence-programma.

Suzuki zoekt steeds naar nieuwe manieren om zichzelf uit te drukken en onderzoekt daarbij diverse invalshoeken. Die kunnen gaan over de locatie, de geschiedenis en/of context van een event. Lopend door zijn installatie Work in progress (2022) herken je zijn aanvankelijke worstelingen. Onzekerheid over zijn huisvesting en de onzekerheden waar het museum mee kampt - een vertraagde oplevering en beperkte financiële middelen – hebben hun invloed. Als de ruimte uiteindelijk beschikbaar komt, blijft de onrust omdat vrijwilligers bezig gaan met het witten van de overige ruimtes. Pas later in het proces realiseert Suzuki zich dat het museum in deze fase alleen nog maar met vrijwilligers werkt. Uit respect voor hen verwerkt hij de vloerlopers met witte verfsporen in zijn installatie.

De titel Work in progress lijkt vanuit verschillende perspectieven goed gekozen. Voor Suzuki betekent het vooral dat deze tentoonstelling nooit klaar is. Want waar hangen of liggen de delen van de vloerplaten straks? En vindt hij mettertijd een huis om zijn bad en zijn kleren mee naar toe te nemen? Hij heeft nog geen idee.

Na afloop van deze tentoonstelling zullen ook de muren en plafonds van de Grote Zaal worden gewit. De vloer uit Suzuki’s installatie blijft als bescherming liggen en zal opnieuw besmeurd raken met witte verf. Uitgesneden delen daarvan stelt Suzuki beschikbaar voor de exploitatie van het museum. Een prachtig eerbetoon aan de vrijwilligers van EICAS en daarmee symbolisch aan alle vrijwilligers die de cultuur – in deze ingewikkelde tijden – helpen in stand te houden.

Te zien tot en met 29 januari.