Yves de Block - expositie Steengoed

Yves de Block ( 1951, St. Niklaas) studeerde beeldhouwkunst aan de Kunstacademie van Temse. Na zijn opleiding en een workshop bij Bill Spears in Cornwall installeerde hij rond 1975 in Vlaanderen een pottenbakkerij waar hij op de stijl van Bernard Leach geïnspireerde keramiek vervaardigde. In de periode 1982 -1984 studeerde hij conceptuele kunst aan de vrije academie Psychopolis in Den Haag. Vervolgens voltooide hij zijn studie met het behalen van zijn graad Master of Science in de disciplines Filosofie en Esthetica aan de universiteit van Amsterdam. In de periode 1991-1995 deed hij een post academisch traject in Organiseren voor Kunst en Culturele instituten aan de Universiteit van Rotterdam. Dit werd gecompleteerd met een cursus poëzie aan de Schrijversacademie in Antwerpen in 2016. Yves de Block woont nu in Rotterdam en houdt zich weer bezig met keramiek; steengoed uit hout- gas en elektrische oven, een palet van shino glazuren in warme aardse kleuren die hij aanbrengt op handgevormde doorleefde objecten waarop hij soms partieel ook goudluster aanbrengt. Ook stookt hij werk in de anagama-oven van Marnic de Lange.

De benadering van het materiaal klei door Yves is filosofisch. Het werk dat hij maakt kenmerkt zich onder meer door zijn bewondering van de Japanse keramiek in het algemeen en voor de toepassing van shino glazuur door Japanse keramisten in het bijzonder.
Wat in de ogen van Yves de essentie van het Japanse in Japanse keramiek is, is dat het materiële, functionele voorwerpen zijn maar dat deze ook het gebruik ontstijgen, de Japanse keramiek ‘is’ (eenvoudigweg). Hij ziet dat vorm en functie van het object worden overstraald door het ‘zijn’ van de materie. Dat is ook wat Yves in zijn eigen werk nastreeft; in zijn worsteling met de materie – klei – glazuur – (hout)ovenstook te komen tot een resultaat dat die worsteling ontstijgt, tot stilstand brengt. Hij benoemt het zelf, het gevecht met dat brok amorfe materie, klei, de ergernis dat het net iets tekort komt en dan het vinden van een balans, het ontstaan van de Gestalt. ‘Panta Rei’ komt tot stilstand en verandert in ‘gestolde tijd’.

Op de tentoonstelling zullen de resultaten van dit werkproces te zien zijn als dozen en doosjes al of niet overdekt met shinoglazuur, dat warmwitte vette dat doet denken aan het glacé van fijn gebak of ook wel aan een maagdelijk winters sneeuwdek. Maar niet alleen dit shino heeft zijn aandacht, andere favoriete glazuren zijn celadon en dan vooral de sterk groene variant ervan, en het hagi glazuur. Ook dit past hij toe op dozen en doosjes maar ook op de voor hem zo kenmerkende hoge flacons en op de chawan, een andere Japanse uitdrukkingsvorm in keramiek die op Westerse keramisten veel indruk maakt en wordt nagevolgd voor zover daar sprake van kan zijn. De westerling ontbeert nu eenmaal de rituele impact van de theeceremonie waarvan de chawan een onderdeel is. Wij westerlingen zullen ons tevreden moeten stellen met de stille uitstraling van een goed gelukte chawan. Yves kan het maken. Hagi, een grijs tot licht blauw-grijs glazuur wordt verkregen door een mengsel van de as van rijstekaf met houtas. Dit as van rijstekaf bestaat voor meer dan 90% uit kristallijn silicium. De naam ‘Hagi’ verwijst naar een streek in Japan, noordelijk van Kyoto waar deze glazuurtechniek van oudsher werd toegepast.

Een nieuw aandachtsveld van Yves vormt een tak van keramiek maken die in Japan deel uitmaakt van de eetcultuur, Oribe. In Japan opgekomen tijdens de Momoyama periode (1573-1615) is Oribe een voor Japanse begrippen luidruchtige opstandige stijl met asymmetrische vormen, illustratieve geometrische tekens en vaak meerkleurig, naast groen en zwart ook rood, shino en bruin. Soms doen de decoraties op het Oribe keramiek denken aan de moderne westerse schilderkunst zoals bijvoorbeeld van Joan Miro. Het is een speelse stijl en juist daarom aantrekkelijk voor Yves om mee te experimenteren en er zijn eigen draai aan te geven. Op de tentoonstelling zullen hiervan voornamelijk asymmetrische presenteerbladen worden getoond. Het binnenvlak daarvan vormt voor hem een canvas om zijn eigen interpretatie van Oribe decoraties uit te voeren.